A beautiful, beautiful poem/quote I found on Pinterest today :-) I translated it in English so you can read it too :-) I hold in yesterday, tomorrow, and today. I hold in overcoming difficulties that come my way Like a child, I further hold in the goodness of each, too often left untold And, most of all, apart from the above, I believe that one should intensely live and love. Cactussen, ik ben er dol op! Ze hebben leuke vormen, voegen direct een dosis groen toe aan je interieur (hello nature!), en wat ik als studente helemaal top vind: dat ze zo onderhoudsvriendelijk zijn. Om wat inspiratie op te doen, nam ik een kijkje op Pinterest. Voor zij die Pinterest niet kennen, Pinterest is een digitaal prikbord waarop je kan zoeken op zowat elk trefwoord dat je interesseert en dan krijg je plaatjes te zien van datgene waarop je gezocht hebt. Indien je een leuk plaatje hebt gevonden, kan je het toevoegen aan een van je 'boards' oftewel prikborden. Je kan zoveel borden aanmaken als je zelf wilt en extra fijn: het is volledig gratis! Ik kwam er de volgende beauties tegen: (De pot die ik zelf het allermooist vind, is die op het linkse plaatje beneden in het midden met de blauwe stippen. 'Wat mooi!' verzuchtte ik. 'Waar zou ik zelf zo'n leuke cactuspot kunnen vinden? Zou de kringloopwinkel er hebben?' Opeens kreeg ik een idee. Ik zag een wit kopje voor me dat ik zelf in huis had, maar dan nu volledig getransformeerd met blauwe stippen erop. Het was zonder twijfel het perfecte cactuskopje. Ik zag het volledig zitten en wou er direct aan beginnen! En toen stond mijn hart stil. O-ow. Ik had onlangs opgeruimd. Ik kon me nog goed herinneren dat ik exact dat kopje toch zonder pardon in de doos voor de kringloop had gedaan. Dit onder het mom van dat ik al te veel spullen had en ik dit kopje niet zo mooi vond, ook al had ik ergens een gevoel. Zo'n gevoel heb ik wel vaker. Ik ben graag creatief en als ik dan toevallig in de kringwinkel ben, neem ik vaak het ding waarover ik een gevoel heb gewoon met me mee (na betaald te hebben uiteraard :-) ). Meestal weet ik niet onmiddellijk wat ermee te doen, maar vaak blijkt na een tijde toch dat mijn gevoel klopte. Ik krijg dan een idee dat zich dan uiteindelijk vertaald in een leuk 'opleuk'-projectje. Ik had dus én inspiratie én het perfecte idee, maar wat als het nu te laat was en de kop alweer opnieuw in de kringloopwinkel was beland? Ik kreeg die gedachte echt niet uit m'n hoofd. Ik kon het ook niet checken want op dat moment was ik niet thuis. Het wachten leek wel eindeloos. Eenmaal thuisgekomen was ik door de drukte van de dag mijn kop-probleem echter helemaal vergeten. :p Totdat ik in bed lag. Typisch :-) De volgende dag was ik weer erg druk dus kon ik het toen ook niet nakijken. Voor zoiets bestaat er maar een woord: delayed gratification. Okee, technisch zijn het er wel twee, maar omdat het gaat om een afzonderlijk concept, moet het toch kunnen als woord niet? :p De dag daarna dan, kon ik het ein-de-lijk checken. En wat was mijn opluchting groot! Ik had 'm nog! Ik had de kop nog!!! Je hebt geen idee hoe blij ik toen was. Ik kon mijn geluk niet op. Ik word namelijk altijd hartstikke blij van creatieve projectjes. :D Dit was er eentje waar ik echt ontzettend naar uitkeek dus dat ik de kop nog had, maakte echt mijn dag goed! Okee, de kop had ik dus al, maar waar vond ik nu in hemelsnaam porseleinstiften? Ik besloot in Leuven een kijkje te nemen in een winkel in de Naamsestraat waarover ik ooit 'ns iemand had horen vertellen dat ze er tekenspullen verkochten. Helaas bleek toen ik er aankwam de winkel weg. Het was nu een restaurant geworden en bovendien gesloten. Porseleinstiften zouden ze er wel niet hebben. Alhoewel je natuurlijk nooit helemaal zeker kan zijn. Het was immers een restaurant en in een restaurant hebben ze kopjes dus misschien ook wel porseleinstiften. :-) Na even nadenken, besloot ik het dan maar bij Standaard Boekhandel te proberen. Zelfs als ze er daar geen hadden, kenden ze er misschien wel de plek waar wel. De mevrouw van de Standaard was erg vriendelijk en raadde me 'n winkel aan in een zijstraat van de Bondgenotenlaan. Spijtig genoeg geraakte ik daar nooit meer op tijd omdat ik anders te laat zou komen in de les. Weer een dag wachten dus. Thuis zocht ik na school even op of die winkel een webwinkel had. Zo wist ik tenminste of ze er de stiften die ik zocht echt wel zouden hebben en ik niet weer voor niets zou rondlopen. Ik kan mijn tijd namelijk erg goed gebruiken. Gelukkig had ik het opgezocht! In die winkel hadden ze enkel paarse en gouden porseleinstiften. Dat was echt niet waar ik naar op zoek was. Ik zocht blauwe. Net toen ik echt niet meer wist waar ik dan moest gaan zoeken, herinnerde ik me dat er in de Ravenstraat in Leuven een klein hobbywinkeltje is waar ze misschien wel porseleinstiften zouden hebben. Hexagoon bleek uiteindelijk inderdaad mijn redding. Ze hadden geen specifieke porseleinstiften, maar wel stiften van Posca voor alle materialen. Porselein is een materiaal dus ... Mijn projectje was gered! :D Posca-stiften: Vandaag, alweer een week later, ben ik er eindelijk aan kunnen beginnen. Van delayed gratification gesproken. :-) Het was echt heel leuk om te doen en bovendien duurde het versieren van de kop niet zo lang. Als je de tijd niet meerekent natuurlijk die ik besteedde aan te weten komen of ik de kop nog had en stiften vinden natuurlijk ;-) Hieronder zie je het resultaat. Van kop naar cactuskop: (foto met cactus volgt :-) ) Al heel mijn leven ben ik gek, lees: volledig stapelsmoorverliefd! :-), op tweedehands. Het begon allemaal toen ik 8 was. Al sinds mijn vijfde had ik een pop, Hansje. Ik was nochtans absoluut geen meisje-meisje en al zeker geen poppenkind, maar Hansje was dé spreekwoordelijke uitzondering op de regel. Ik kon niet zonder hem en nam hem dan ook werkelijk overal mee naartoe. Omdat hij echt leek op een mini-mensje dachten mensen soms zelfs dat hij een echt kind was! In de Carrefour had eens een (waarschijnlijk een beetje bijziende) oma eens tegen mijn oma gezegd dat ze een schatig kleindkind had, doelende op Hansje. Op de kleine ring van Leuven zette de politie ons zelfs eens aan de kant. Hansje lag op het dashboard van de auto en ze dachten dat hij een echte baby was die daar lag. Toen ze doorhadden dat hij een pop was, konden ze er gelukkig wel om lachen. Ze grapten zelfs dat we hem in het vervolg wel beter een gordel konden omdoen! Ik moet er nog steeds om lachen als ik eraan terugdenk. :-)
Af en toe, in de solden, mocht ik in de Carrefour kleertjes kopen voor Hansje. We hadden het thuis evenwel echter niet zo breed en daarom ging mijn mama op zoek naar een betaalbaarder alternatief. Na een tijdje vertelde ze me dat ze een goed idee had en dat we samen zouden gaan ontdekken of haar idee wat was. Zo trokken we op een zonnige lentedag samen naar de rommelmarkt. Ik wist niet wat me overkwam! Ik vond de sfeer er ontzettend leuk en de mensen waren erg vriendelijk. Mijn mama vond het ook belangrijk dat ik al van jongs af aan goed met geld leerde omgaan, dus kreeg ik vanaf toen ook zakgeld: 1 euro per week en daarmee mocht ik doen wat ik wou. Ik kocht er voornamelijk kleertjes mee voor Hansje en ook best wel vaak boeken. Ik was altijd al en ben nog steeds gek op lezen. Op de rommelmarkt vond ik vaak heel fijne, oude boeken. Sommige had mijn mama zelfs nog zelf gelezen als kind! Ik verslond die boeken echt. Enkele heb ik nu nog steeds omdat ik ze zo prachtig vond :-) Heel af en toe kocht ik ook eens wat anders zoals een knuffeldier of een stuk speelgoed. Mijn rommelmarktspullen waren mijn meest gekoesterde speelgoed. Het kostte misschien niet zo veel in aankoop, maar voor mij was hun waarde onschatbaar. Wat ik naast (voor iets) sparen als kind dan ook leerde uit mijn rommelmarktavonturen was dat rommelmarktspullen dan wel oud, maar daarom nog niet meteen 'out' hoeven te zijn. Integendeel! Ook nu nog ben ik helemaal weg van tweedehands. Meubels, servies, kleren ... noem maar op. Het zal je dan ook vast niet verbazen als ik je zeg dat mijn favoriete winkel de Kringwinkel is. :-) Je vindt er altijd wel iets leuks en een naar mijn mening gigantisch bonuspunt is dat je er zowel de natuur als je medemens een duwtje mee in de rug geeft. Het leuke aan de kringwinkel is namelijk dat al wat je er koopt een tweede leven krijgt. Voor het milieu is dit heel voordelig omdat er minder nieuwe dingen geproduceerd moeten worden wat op zijn beurt weer impliceert dat er minder nieuwe grondstoffen moeten aangeboord worden en minder oude spullen de afvalberg gaan bevolken. Op deze manier is er dus veel minder verspilling en vervuiling. Zonder een gezonde natuur kunnen wij immers ook nooit gezond leven. Naar mijn mening iets wat we veel te vaak vergeten. Op sociaal vlak help je mensen die anders minder kansen krijgen op de arbeidsmarkt aan een fijne job in goede arbeidsomstandigheden. Zo geef je hen voldoening van hun werk en een garantie op een goed bestaan want als je een fijne job hebt, helpt dat je werk met plezier te doen en zo kan je met trots voor jezelf en je familie zorgen. Iedereen heeft daar recht op. Iedereen verdient zo'n kans. En het is niet alleen het milieu of je medemens die voordeel heeft aan jouw bewuste keuze voor tweedehands. Ook zelf kan je enorm veel plezier beleven aan een tweedehandsvondst. Iets wat je tweedehands op de kop kon tikken, is namelijk vaak origineel, betaalbaar en het scherpt je creativiteit ook aan. Iets wat je zelf hebt opgeleukt, zal je immers veel meer plezier en langer een vervuld gevoel geven dan het zoveelste item dat je in een impulsaankoop (kopen om te kopen/hebben) aanschafte en waar je nu al lang weer spijt van hebt. Veel impulsaankopen koop je namelijk meestal niet omdat je ze echt helemaal geweldig vindt en ook vaak niet omdat je ze echt hard nodig hebt. Toegegeven op het moment zelf lijkt het vaak zo. Dit vaak vanuit een emotionele nood. Vaak heb je het gevoel dat zo'n 'impulsding' net is wat je op dat moment nodig hebt en daar zit echt wel een kern van waarheid in. 'Op dat moment' heb je dat ding inderdaad nodig. Vijf minuten later (bij wijze van spreken) echter vraag je je af waarom je nu weer geld hebt uitgegeven aan iets wat je niet nodig had. Heb je wel plaats voor het nieuwe ding? Vind je het wel echt zo mooi? Staat het je wel zo goed als je oorspronkelijk dacht (indien het een kledingstuk/schoenen is)? Kan je er wel zorg voor dragen en/of er voldoende mee bezig zijn? Je gaat je steeds slecht te voelen, nog slechter dan je je ervoor al voelde en laat dit nu net het tegengestelde effect zijn wat je probeerde te bereiken door je impulsaankoop! In plaats van je probleem te helpen oplossen, creëert een impulsaankoop vaak dus enkel maar meer nieuwe problemen. Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht van een teveel aan spullen, een teveel aan verspild geld en een te weinig aan tijd, plaats en mentale capaciteit (oa beslissen wat je met het ding gaat aanvangen), om met het teveel aan spullen om te gaan. Wat ook kan met impulsaankopen is dat ze je steeds opnieuw doen denken aan die vervelende situatie denken die je in eerste instantie wou ontlopen. Op die manier wordt het impulsding een permanente herinnering aan hoe slecht je je toen voelde en zal je er waarschijnlijk nooit het plezier aan beleven wat je voor ogen had toen je het kocht. Niet dat ik hiermee wil beweren dat al wat je in een opwelling koopt een slechte aankoop zou zijn. Af en toe kom je echt wel eens iets tegen dat resoneert met iets in jezelf en waarvan je echt een wauw-gevoel hebt. Iets dat je 'langer-dan-vijf-minuten-blij' maakt. Als je er eens probeert op te letten, zal je echter hoogst waarschijnlijk wel merken dat deze impulsaankopen waar je een happy gevoel van krijgt ook diegenen zijn geweest die je hebt gekocht op een fijn moment. Vaak maak je namelijk veel betere keuzes als je in een blij humeur bent dan als je je slecht voelt. Je bent dan meer in balans met jezelf waardoor je automatisch tot de voor jou juiste dingen aangetrokken wordt en, zelfs al lijkt het niet zo, zal je toch beter nadenken op een blij moment of je iets wel echt nodig hebt en of het het geld wel waard is. Geld is immers niet louter een betaalmiddel als je er goed over nadenkt. Het is een deel van je leven. Dat deel van je leven dat je hebt moeten geven, ie je tijd, om die hoeveelheid geld te verdienen die nodig is voor wat je wilt kopen. De act van het kopen kost vaak ook een pak tijd op zich en geeft vaak stress. Denk hierbij bijvoorbeeld aan ellenlange wachtrijen aan de kassa. In die zin betaal je dus alles wat je koopt met je leven. Voor je iets koopt, denk je dus best eerst even na of dit of dat item wel een stukje van je leven waard is! Wanneer je dan zelf een tweedehands item opleukt, gebeurt vaak het tegenovergestelde. Het brengt je even tot jezelf, vervult je en creëert een rustpunt. Ja, het kost je ook tijd en energie en soms ook geld. Het hangt er een beetje vanaf wat je precies wil doen, maar zelfs al moet je wat garen, verf, een behangetje... kopen voor je kringding, vaak is dit evenwel toch nog steeds stukken goedkoper dan als je iets nieuws zou kopen. Is het geld wat je uitspaart niet beter besteed aan een leuke ervaring? Deze draag je immers de rest van je leven mee en geeft het bovendien ook nog eens meer kleur! Ook de voldoening die je eruit haalt, is onbetaalbaar! Het weten dat je niet alleen het milieu en andere mensen helpt, maar daarenboven zelf ook iets nieuws hebt gecreëerd uit iets wat slechts even tevoren nog door iemand anders werd afgeschreven, maakt je trots op jezelf. Verder kan je er ook ontzettend blij van worden om eens een keertje op die manier met je handen bezig te zijn en je creatieve geest lost te laten op een projectje. Denk maar eens even terug aan hoeveel plezier je er als kind aan kon hebben om je fantasie de vrije loop te laten en gewoon met je eigen hoofd de leukste dingen te bedenken. Want dit moet je af en toe doen bij een tweedehands ding. Misschien is het op het eerste zicht niet direct dat waarnaar je op zoek was, maar met een beetje verbeelding kan het dat wel worden! Vandaar ook mijn rubriek 'Geef tweedehands een kans'. In deze rubriek wil ik met jou mijn tweedehandsgeluk delen en misschien vind je er zelfs wat inspiratie in. Ik kan dit nu hier wel allemaal vertellen, maar eigenlijk moet je het vooral zelf ervaren. Het komt misschien niet voor iedereen vanzelf om 'tweedehands te gaan denken' maar ik kan je verzekeren dat het echt wel de moeite waard is. Wanneer je dus iets 'nieuws' nodig hebt, geef dan dus eerst tweedehands eens een kans! I LOVE this song so much. I cannot describe why exactly, but it enthralls me. The way in which it is sung, the atmosphere it evokes, just gives me goosebumps. Enjoy! Love, L. Ever since I was very small, about three or four years old, I have been listening a lot to Radio Klara, a Belgian radio broadcasting station for (mostly) classical music. Sometime ago now, when I was still very dazed and poorly because of my concussion, listening to Radio Klara, I discovered the song 'Miri it is' and I fell in love with it immediately! It soothed my terrible headache and nausea like no other and helped me fall asleep. Not because it was so sleep inducing though. No, in the least not. On the contrary, it was enthralling! It made me happy and dreamy. Now that I've been better, I've also had the chance to think a bit about it (thinking clearly was impossible when I had my heavy concussion). As you might already know, I love languages and the sounds of the lyrics carry me away to a bygone era, wondering about how our modern languages might have formed out of this medieval language. The language used in 'Miri it is' namely reminds me of the oldest known poem in dutch 'Hebban Olla Vogala': In modern dutch this is said to become: ‘Hebben alle vogels nesten begonnen behalve ik en jij; wat wachten we nu?’, in English: All the other birds already have started building their nests, what are we waiting for then? The first YouTube-link below contains lyrics, that way, you might be able to see why it made me wonder and it might get you to wonder too. While I sadly enough could not find the amazingly beautiful version by Zefiro Torna on YouTube, I will add a few YouTube links of 'Miri it is' anyway so you can get a bit of a foretaste of what it sounds like. Nonetheless, to me, the Zefiro Torna version is infinitely better still. If you come across it anywhere and you, like me, like this kind of music too, I really recommend you to give it a listen to! I do not like all of them as much, but since you might have a different taste than I, I've added quite a few versions as they are all vastly different in my opinion. Enjoy! Love, L. |
Categories
All
AuthorLottemarie, KULeuven-student, life-enthusiast, happy-go-lucky, thinker, determined, persistent, creative Archives
December 2015
|